Παρακολουθούμε τις τελευταίες ώρες την, πολλάκις προαναγγελθείσα, ασύμμετρη επίθεση της Τουρκίας στα ελληνοτουρκικά σύνορα μας στον Έβρο. Ασύμμετρη διότι διακινδυνεύει την ζωή των αδαών προσφύγων, ως όπλο εναντίον μας, ανάμεσα τους οικογένειες και γυναικόπαιδα που δεν είχαν ιδέα τι τους περιμένει και παροτρύνθηκαν από τον ίδιο τον Ερντογάν να σπεύσουν στα σύνορα διότι τα ανοίγει, προκαλώντας παράλληλα κινδύνους στα σύνορα και στις δυνάμεις ασφαλείας, κοινωνική αναστάτωση στην Ελλάδα και γενικότερα στην ΕΕ, με σκοπό συγκεκριμένο, να εκβιάσει για να λάβει οικονομική κι ενδεχομένως και στρατιωτική υποστήριξη από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Γνωστό τοις πάσι ότι σε αυτές τις περιπτώσεις επικρατούν οι ευσεβείς πόθοι. Γιατί να ανησυχήσει κάποιος που δεν έχει τίποτα κι ελπίζει σε ένα θαύμα, για το τι θα κάνει η Ελλάδα; Είναι δυνατό να επικρατήσει μία αποτρεπτική πεποίθηση ότι μπορεί να μην συνεννοήθηκαν οι δύο χώρες; ή με την ΕΕ; Ακόμη κι εμείς, πόσες φορές έχουμε αιφνιδιαστεί από τις πάντοτε προαναγγελθείσες προκλήσεις των Τούρκων στα ελληνοτουρκικά; Κάθε φορά είναι ένα βήμα μπροστά. Όπως ο Χίτλερ που κανείς δεν ήθελε να πιστέψει ότι μπορεί να κάνει και το επόμενο βήμα. Ποιος άραγε μπορεί να αποδώσει ευθύνες στους δύσμοιρους πρόσφυγες, ή και οικονομικούς μετανάστες, που ζουν με την ελπίδα στην ταλαίπωρη ζωή τους να ανοίξει μία χαραμάδα φωτός και να τους φέξει κι αυτούς η Μοίρα; Έρχονται έτσι εντελώς απροετοίμαστοι, το είδαμε και στην Ειδομένη, χωρίς νερό, χωρίς κουβέρτες ή αδιάβροχα, κάποιοι δίνοντας και αρκετά χρήματα για να φτάσουν πρώτοι και να προλάβουν, διότι ανησυχούν για πόσο καιρό θα είναι τα σύνορα ανοιχτά.. Όμως τελικά δεν είναι...
Η απάντηση μας, είναι και λίγο "λεονταρισμός" ότι "καμία παράνομη είσοδος δεν θα γίνει ανεκτή". Όμως είναι και ασόβαρη όταν δεν λειτουργεί ούτε ένας νόμιμος τρόπος εισόδου.
Παρόλα αυτά, ούτε κι από την πλευρά μας φαίνεται να είναι ρόδινα τα πράγματα. Το να παραβιάζουν τα σύνορα πενήντα άτομα την ημέρα, τελικά δεν σημαίνει και αποτροπή. Έτσι κι αλλιώς τόσοι έμπαιναν και προηγουμένως. Απλώς τώρα το περιορίζουμε στους μαχητικούς νέους άνδρες που μπορούν να αντιμετωπίσουν τα χημικά, να περάσουν κόβοντας συρματοπλέγματα, να κολυμπήσουν μέσα στον ποταμό κι άλλα που μπορούμε ή δεν μπορούμε να φανταστούμε... Ορισμένα μάλιστα μπορεί να τους τα προτείνουν κι οι Τούρκοι στρατιωτικοί για να ελέγξουν και τα δικά τους σχέδια, πάντως όχι οι οικογένειες με τα παιδιά που θα συνεχίσουν να ζουν την κόλαση τους, ίσως τα παιδιά να ποδοπατηθούν, οι ηλικιωμένοι να πάθουν εμφράγματα, άλλοι θα παγώσουν στο κρύο, και σύντομα θα τους βγάλουν στα κανάλια τα διεθνή ΜΜΕ κακίζοντας και την χώρα μας, διότι ο άλλος είναι ένας γνωστός τρελός κι απάνθρωπος. Δεν έχει αισθήματα συμπόνιας ούτε για τους συμπατριώτες του, που τους έχει κλείσει κατά χιλιάδες στις φυλακές, επειδή έτυχε να είναι μορφωμένοι και να θέλουν δικαιοσύνη και μόρφωση, κι όχι μόνο άρτο και θεάματα στην υπηρεσία της δόξας του νεοσουλτάνου...
Εμείς όμως, για τους ευαίσθητους αυτούς πολίτες του κόσμου θέλουμε να είμαστε η κοιτίδα του πολιτισμού... όχι για τους βάρβαρους και άξεστους.
Όμως ποια θα ήταν μία απάντηση αντάξια της ταυτότητας μας ως "Ελλάδα του φωτός", σε αυτή την ασύμμετρη επίθεση που δεχόμαστε; Μία ασύμμετρη επίθεση, μόνο με ασύμμετρα μέτρα μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Κι εδώ γεννάται το ερώτημα, εμείς, ως Έλληνες, συνηγορούμε να ικανοποιηθεί ο νεοσουλτάνος στις απαιτήσεις του ώστε να σταματήσει να μας πολεμάει; Είμαστε σε ένα πόλεμο, κι η Τουρκία μας πολεμάει. Το ότι είναι ασύμμετρος ο πόλεμος δεν αλλάζει το εμπόλεμο της κατάστασης. Θα συνθηκολογήσουμε; Θα ζητήσουμε από τους συμμάχους να του δώσουν ότι ζητάει; Τα χρήματα που ζητάει επειδή καταρρέει από την οικονομική αιμορραγία των πολεμικών μετώπων που έχει ανοίξει στην Συρία, στην Λιβύη, αλλά και των οικονομικών του ανοιγμάτων όπως την χρηματοδότηση της εξωτερικής του πολιτικής στο Κατάρ, στην Αφρική, αλλά και τα πιο άμεσα που μας ενδιαφέρουν στη κατασκευή του πρώτου του αεροπλανοφόρου και των υποβρυχίων που θα τα χρησιμοποιήσει εναντίον μας; Και παράλληλα, την ώρα που μετά από δύο χρόνια επιτέλους συγκρούονται τα συμφέροντα του με την Ρωσία στο μέτωπο της Συρίας, όπου ο ίδιος εισέβαλε, κι άλλαξε συμμαχίες, θα συναινέσουμε στους ΝΑΤΟϊκούς μας συμμάχους να τον συγχωρέσουν και να τον συνδράμουν στη Συρία;
Θα προστρέξουμε στους Ευρωπαίους εταίρους και τους Ευρατλαντικούς μας συμμάχους, όπως φαίνεται να κάνει η κυβέρνηση μας, ώστε να της δώσουν ότι ζητάει αρκεί να σταματήσει αυτό το... "μαρτύριο";
Η απάντηση μου είναι γνωστή από το 2003 που θεωρώ ότι το καθήκον μας ως Έλληνες είναι να μην φοβόμαστε τους βαρβάρους αλλά να χρησιμοποιήσουμε το κύριο ασύμμετρο όπλο που έχουμε, τον πολιτισμό. Να επιβάλουμε την εκπαίδευση των μεταναστών κάθε είδους στις Ευρωπαϊκές αξίες και στις κλασσικές ελληνιστικές σπουδές, με Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.
Να κλείσουν τη στρόφιγγα στην Τουρκία και να ανοίξουν τις εκεί πρεσβείες και τα προξενεία τους στην Τουρκία, αλλά και στις άλλες χώρες του κόσμου, για να δέχονται αιτήσεις για εκπαίδευση όλων όσων θέλουν να έρθουν, πρώτα στην Ελλάδα για εκπαίδευση και επαγγελματική αποκατάσταση, με ευρωπαϊκά προγράμματα και άμεσες επενδύσεις μέσα στην Ελλάδα. Να προσδιοριστεί ένας μεγάλος αριθμός θέσεων εκπαίδευσης μεταναστών σε όλη την επικράτεια που να συνδυάζεται και με θέσεις απασχόλησης χρηματοδοτούμενα από την ΕΕ και τις επιμέρους χώρες που ευθύνονται για την υποδοχή τους αλλά δεν το τηρούν. Να τους δώσουμε αυτή την διευκόλυνση ώστε να δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης στην Ελλάδα και να επιστρέψουν και οι Έλληνες που έφυγαν για να υποστηρίξουν μέσα στην χώρα μας την εκπαίδευση κι επαγγελματική αξιοποίηση, αλλά και υγειονομική περίθαλψη και κάθε άλλη δημόσια υπηρεσία για το σύνολο του προσφυγικού ρεύματος, που όμως πλέον να έχει ένα σκοπό. Παράλληλα, εάν η ΕΕ χρηματοδοτεί αυτά τα προγράμματα, δεν έχει και πολλή σημασία να μην τους έχει στις χώρες τους, όπως απρόθυμα το κάνει στην Τουρκία που δεν είναι μέλος της ΕΕ, όμως με την Ελλάδα που είμαστε μέλη θα είναι ένα Ευρωπαϊκό πρόγραμμα που θα έχουμε άμεσα λόγο και ρόλο.
Οι μετανάστες θα έρχονται στην Ελλάδα προσωρινά για εκπαίδευση κι απασχόληση με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη. Δεν θα τους ταΐζουμε φυλακισμένους, αλλά θα εργάζονται και θα πληρώνουν από το μόχθο τους τα έξοδα τους δίνοντας ανάσα στην Ελληνική οικονομία αλλά και στο ασφαλιστικό μας σύστημα. Παράλληλα θα πρέπει υποχρεωτικά να επιμορφώνονται, και θα αξιολογούνται, όχι μόνο τα παιδιά στην υποχρεωτική εκπαίδευση, αλλά και οι άνδρες κι ιδιαίτερα οι γυναίκες και θα αναλαμβάνουν δεσμεύσεις ότι εάν αποτύχουν θα επιστρέφουν στην χώρα τους. Όμως, ως εργαζόμενοι καταχωρημένοι ως προς την διεύθυνση διαμονής τους αλλά και για τα επαγγελματικά τους προσόντα, πλέον κι εργασιακή εμπειρία, θα μπορούν ισότιμα με όλους τους Ευρωπαίους, δεν χρειάζεται καμία δέσμευση για κάτι τέτοιο θα μπορούν να αιτούνται θέσεων εργασίας σε όλο τον κόσμο.
Έτσι, αντί να χρηματοδοτούμε την Τουρκία να μας πολεμάει, θα αντιστρέψουμε το όπλο της αυτό, για να θα χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη της χώρας μας, θέσεις απασχόλησης για όλους τους Έλληνες, στην πράξη θα γίνουμε εκπαιδευτικό κέντρο για όλη την Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή, με όσες προεκτάσεις αυτό μπορεί να έχει, για την ευημερία της χώρας μας και να σας αναφέρω μερικές:
α. Οι μετανάστες θα μάθουν τα ελληνικά προϊόντα και θα τα αναζητούν και στην Ευρώπη και στις χώρες τους.
β. Οι μετανάστες θα αγαπήσουν την Ελλάδα και θα τους κάνουμε φίλους και υποστηρικτές μας στο μέλλον, ενώ σήμερα τους κάνουμε εχθρούς μας, με τον Ερντογάν να εμφανίζεται ως φίλος τους.
γ. Από την εδώ παρουσία τους θα αυξηθούν οι εμπορικές μας σχέσεις με τις χώρες τους. Πολλές επιχειρήσεις που θα στηθούν θα είναι εξαγωγικές προς τις χώρες προέλευσης τους. Αρκεί βέβαια να το οραματιστούμε κι αυτό.
δ. Οι Έλληνες νέοι, αρκεί βέβαια να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, θα μπορούν να στήσουν νέες επιχειρήσεις αξιοποιώντας το άφθονο νέο εργατικό δυναμικό, αρκεί βέβαια και η κυβέρνηση να ανοίξει τις χρηματοδοτήσεις από τα ευρωπαϊκά προγράμματα, να στήσει διμερείς συμφωνίες με κάθε χώρα της ΕΕ για διεθνείς συνεταιριστικές επιχειρήσεις πολιτών των συμβαλλόμενων χωρών, Ελλήνων και Γερμανών, Ελλήνων και Ούγγρων, Ελλήνων και Φινλανδών κ.ο.κ. Κι επίσης να προσληφθούν καινοτόμοι νέοι για δημόσιοι υπάλληλοι ώστε οι δημόσιες υπηρεσίες να ξεπεράσουν τις γραφειοκρατικές τους αγκυλώσεις και να υπηρετήσουν ένα τέτοιο σχέδιο. Εάν θα περιμένουν όλοι οι Έλληνες άνεργοι και επαναπατριζόμενοι όλοι να προσληφθούν σε δημόσιες και ιδιωτικές δουλειές, στο τέλος, το πιο πιθανό θα είναι τους προσλάβουν οι πρόσφυγες σε επιχειρήσεις που οι ίδιοι θα στήσουν. Ακόμη κι αυτό βέβαια θα είναι σε όφελος της εθνικής μας οικονομίας.
ε. Επαναπατρισμός όλων των Ελλήνων, όχι μόνο ως δασκάλων και καθηγητών, που θα είναι η κύρια στόχευση μας, αλλά και για κάθε άλλη απασχόληση που θα προκύψει από την αύξηση των κατοίκων της χώρας για τη στέγαση σε πόλεις και χωριά, θα ζωντανέψει η ύπαιθρος, τα νησιά, όπου τους στείλουμε θα πάνε, αρκεί να δηλώσουν και Έλληνες να πάνε για να στελεχώσουν τις θέσεις που θα απαιτηθούν.
Όλα αυτά, συν την ανάγκη πλέον να γίνουμε εμείς ως χώρα ο σύνδεσμος μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, καθώς έχουμε και στις δύο πλευρές ισχυρούς Έλληνες ομογενείς. Κι η Ρωσία, καλώς ή κακώς δεν είναι πλέον κομουνιστική χώρα. Γιατί πρέπει η Τουρκία να χορεύει όλο τον κόσμο στον ρυθμό της κι όχι εμείς ως Ελλάδα που υποτίθεται ότι εμπνέουμε όλο τον κόσμο με τον πολιτισμό μας.
Όλα αυτά βέβαια απαιτούν οραματιστές Έλληνες που να πιστεύουμε στις δυνάμεις μας και να θέλουμε η Ελλάδα να ηγείται στην Ευρώπη, κι όχι φοβικούς κι ανασφαλείς που φοβούνται να σκεφτούν ότι θα συμβούν όλα τα κακά και δεν μπορούμε εμείς να κάνουμε τίποτα.
