Σίγουρα υπάρχει διαφορά στους όρους, όμως η ιδεολογική θεωρώ υπερέχει της ετυμολογικής.
Υπηκοότητα, σημαίνει υπήκοος, σημαίνει υποτέλεια σε
κάποιον τον οποίο τον ακούς, σε διατάζει. Άρα αυτός ο όρος δεν αφορά τις
δημοκρατίες.
Το επόμενο είναι εάν χρειαζόμαστε άλλον όρο πέρα από την
ιθαγένεια. Πράγματι η ιθαγένεια, ετυμολογικά έχει την έννοια του γένους, εάν
γεννήθηκε κανείς σε ευθεία γραμμή (κάποτε αφορούσε μόνο από τον πατέρα*).
Το ερώτημα είναι εάν και πόση σημασία δίνουμε στο αίμα, στη
ράτσα, σε αντιδιαστολή με την δημοκρατική επιταγή της ισότητας. Κάποιοι θεωρούν
ότι είναι σημαντική αυτή η διαφορά, να μην μπορεί κάποιος "ξένος" να
πει ότι ανήκει εδώ κι ότι του ανήκουν κι αυτά που δημιουργεί εδώ. Είναι μία
ρατσιστική αντίληψη, ότι δεν είμαστε και δεν θα πρέπει να γίνουμε όλοι ίδιοι.
Άλλοι, θεωρώ οι δημοκράτες, προβάλουμε την ανάγκη της
ισότητας ως θεμέλιο της ευημερίας της κοινωνίας. Κατά την άποψη μας δεν έχει
μεγάλη σημασία από που έρχεσαι, σημασία έχει να αγαπήσεις αυτό τον τόπο και να
θέλεις να συμβάλλεις στην ευημερία του.Να κάνεις παιδιά και να θέλεις να ζουν
ευτυχισμένα, σε ομνοια με τους άλλους. Οι ΗΠΑ κυριαρχούν στον κόσμο, κι όλοι οι Αμερικάνοι (πλην ελαχίστων διασωθέντων ινδιάνων) μετανάστες είναι.
Όταν υπάρχει ισότητα και δικαιοσύνη, είσαι έτοιμος να αγωνιστείς, ακόμη και να
θυσιαστείς για αυτή την ευημερία όταν απειλείται, γίνεται Πατρίδα και λίγη
σημασία έχει εάν ανήκεις στο ίδιο γένος ή εάν οι γονείς σου ήρθαν από αλλού.
Πες τους Αμερικάνους ότι δεν είναι Αμερικάνοι. Μήπως απέτυχε το Αμερικάνικο
μοντέλο; Ή μήπως πέτυχε τα μέγιστα ιδίως μετά από την ισότητα λευκών και μαύρων;
Βέβαια κάποιοι προτιμούν να είμαστε «καθαροί» κι αποτυχημένοι, όμως κανείς δεν είπε
ότι οι ρατσιστές είναι έξυπνοι.
Συνεπώς, είναι θεωρώ σαφές, ότι η νομική (πέρα από την ετυμολογική) διάκριση
ιθαγένειας και υπηκοότητας, θα ήταν μία ρατσιστική δικαιολογία για να γίνονται
ανεπίτρεπτες για τη δημοκρατία διακρίσεις.
* Κάποτε η ιθαγένεια αφορούσε μόνο τον πατέρα, λες και γνώριζαν τότε ποιος ήταν ο πατέρας, αλλού ακόμη ισχύει.
